Dj Sneak

Jakiś czas temu Tomek pisał o drugiej płycie Paula Johnsona. Czytając posta postanowiłam wrócić do tego wydawnictwa, które to następnie stało się pretekstem do przyjrzenia się innej ważnej postaci „drugiej fali” producentów Chicagowskiego house’u – DJ’owi Sneakowi. Do niedawna początek jego kariery kojarzyłam z rokiem 1997 i singlem „You Can’t Hide From Your Bud” oraz poprzedzającym go „Psychic Bounty Killaz” wyprodukowanym razem z Armandem Van Heldenem. Tymczasem Sneak na wypracowanie swojego unikalnego funky-house’owego stylu pracował już od 1992 roku tworząc dość eklektyczne wydawnictwa.

Pierwsza 12-calówka („Sneaky Traxx”) wydana przez Defiant w 1993 roku, choć kluczowa dla późniejszej twórczości dj’a, bardzo nieznacznie ją przypomina. „Muted Jazz” to fantastyczne wykorzystanie jazzowej stylistyki i wokali. „Work It” mogłoby wskazywać, że Sneak zajmie się nie housem a techno, albo przynajmniej tech-housem. Elementem, który zwraca uwagę w tym kawałku jest charakterystycznie rwany beat, zapożyczony od Steve’a Poindextera, który wyraźnie słychać również na kolejnej EP-ce Sneaka - „Beetz-N-Noizez” (np. "Fear The World"), a który później zmodyfikował dla własnych potrzeb – produkując bardziej disco-house’owe brzmienia nadał mu funkowy rys. Dopiero na pierwszych wydawnictwach dla Cajual Records uderza w disco, funk, momentami proto-french-touch pokroju Motorbassa. Na EP-ce „Blue Funk III” z 1995 r. Sneak pokazał zupełnie inne oblicze łącząc moroderowski syntezator z acidowymi i hard-housowymi wstawkami (teraz wiadomo na kim wzoruje się Top Billin), jednak szybko i spektakularnie powrócił do disco, dorabiając się pierwszego hitu – „All Over (My Face)”, zbudowanego na samplu z kawałka Loose Joint’s (który wcześniej wziął sobie na warsztat również Larry Levan). „Platforms E.P.” i "Platform E.P. Vol. 2" to przybliżające brzmienie Sneaka do obecnego kształtu wprawki w inkorporowaniu disco do house’u, natomiast pewne odejście od tej drogi widać na „Polyester E.P.” gdzie dj próbuje swoich sił w minimalu. Wychodzi mu to całkiem nieźle, o czym świadczy znakomite „Show Me The Way”. W 1996 r. Sneak zanotował całkiem udany flirt z tribalem ("Drums Are Us"), jednak rok ten przyniósł również jeden z ciekawszych singli w jego karierze. To co wyróżnia „Latin Seoul”, to wsamplowane piszczące gitarowe loopy – zabieg, który zastosował na równi z Daft Punk. Tu dochodzę do punktu, z którego wyszłam i w którym Sneak zaczął być zaliczany do pierwszej ligi producentów Chicagowskiego house’u.

DJ Sneak - You Can't Hide From Your Bud
DJ Sneak & Armand Van Helden - Psychic Bounty Killaz
DJ Sneak - Muted Jazz
DJ Sneak - Work It
Steve Poindexter - Short Circuit
DJ Sneak - Fear The World
DJ Sneak - Funky Enuf
DJ Sneak - Message Of Love
DJ Sneak - Disco Erotica
DJ Sneak - Brain Breeze
DJ Sneak - All Over (My Face)
DJ Sneak - Wanna Sing
DJ Sneak - Night At The Disco
DJ Sneak - Show Me The Way
DJ Sneak - Drums Are Us
DJ Sneak - Latin Seoul